Του
Πάνου Χατζηγεωργιάδη
Μέλος ένωσης μουσικοσυνθετών Αγγλίας
Λογοτέχνης και Δημοσιογράφος
Στέκω πάντοτε υπέρ της πραγματικής τέχνης,της τέχνης όπου άγει την ψυχη και δεν αποτελεί μια στείρα επιφανειακή διασκέδαση για να περνα η ώρα του σύγχρονου ανθρώπου η οποία ούτως ή άλλως κατασπαταλείται σε οτιδήποτε ανούσιο έχει να του προσφέρει η ζωή σήμερα,ιδιαίτερα σε μια εποχή άκρατου υλισμού ο οποίος έφερε και την σημερινή κρίση των αξιών καθώς και την κατάκριση και τον εξοστρακισμό των άξιων,η πραγματική τέχνη οφείλει να βγεί εμπρός,σηκώνοντας στους ώμους της το βάρος το προερχόμενο απο τον κοινωνικό της ρόλο,σε εποχές δε βαθιάς κρίσης με επικάλυψη την οικονομία,η πραγματική τέχνη οφείλει να δείχνει τον δρόμο και επουδενί να προσπαθεί να κρυφτεί πίσω απο τα ψεύτικα φτιασίδια μιάς θολοκουλτούρας την οποία προσφέρουν ως τέχνη στην μεγάλη κοινωνία.
Υπό αυτό το σκεπτικό,επιλέγω πάντοτε όσα έργα θεατρικά τυγχάνει να παρακολουθώ εντός και εκτός Ελλάδος,όλο αυτό το διάστημα της ενασχόλησης μου με αυτό που αποκαλούμε τέχνη προσπαθώντας πάντοτε να διερευνώ τις πολλαπλές αναγνώσεις ενός έργου το οποίο διδάσκεται απο σκηνής και να φεύγω απο το θέατρο καλύτερος απο όταν ήρθα,αυτός είναι άλλως τε και ο λόγος ύπαρξης της πραγματικής τέχνης η οποία δρά σε ένα διαδραστικό χορό αναμεταξύ ατόμου και κοινωνίας,προσπαθώντας η ίδια να αποτυπώσει την ζωή επάνω στον καμβά μιάς θεατρικής σκηνής,αλλά και να αποκωδικοποιήσει θα έλεγε κανείς,τα μηνύματα που κατόπιν αποδίδει εκ νέου στον θεατή,ειδωμένα μέσα απο τα μάτια και το παίξιμο των ηθοποιών,κάνοντας τους θεατές καλύτερους μέσω του προβληματισμού ή χαλαρώνοντας τους με τρόπο θετικό.