Ελληνικά Πανεπιστήμια και... Χιούμορ!

Γράφει η Άννα Μορένη


Πολλά είναι τα αγαθά του πνεύματος, πολλοί οι δρόμοι που οδηγούν προς αυτά, πολλοί οι τρόποι της παιδείας. Παιδεύεται ο άνθρωπος για τη θεωρία και τη πράξη. Παιδεύεται στον πρακτικό λόγο για να γίνει ηθική προσωπικότητα, για να γίνει αυτόγνωμος πολίτης με κοινωνική συνείδηση. Παιδεύεται στον θεωρητικό λόγο για να γίνει εργάτης μιας ειδικής επιστήμης ή της καθολικής επιστήμης, της φιλοσοφίας. Παιδεύεται στον αισθητικό λόγο για να φτάσει στη νόηση και στην πλαστουργία του ωραίου.

Σε χαλεπούς καιρούς αυτονόητο είναι πως μεγαλύτερη βάση δίνεται στη παιδεία. Κι όμως σήμερα έφτασαν στο σημείο όχι απλά να την βάλουν σε δεύτερη μοίρα αλλά να την υποβαθμίσουν ανελέητα, ξεκινώντας από το σχολείο και φθάνοντας μέχρι την Ανώτατη βαθμίδα της Εκπαίδευσης, το Πανεπιστήμιο. Πέρασαν αρκετές μέρες μετά την ψήφιση του νέου νόμου πλαίσιο από την πιο βρώμικη και άθλια συμπαιγνία στην ιστορία της μεταπολίτευσης. Ενδεδυμένη με το μανδύα της συναίνεσης και με σκοπό να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη, στρέφεται με μανία και αναλγησία ενάντια στο πιο ελπιδοφόρο και υγιές κομμάτι της κοινωνίας: τους φοιτητές. Χωρίς καμιά αιδώ πολιορκεί το Δημόσιο και Δωρεάν Χαρακτήρα του Πανεπιστημίου, αψηφώντας τα κεκτημένα χρόνων που διεκδικήθηκαν μέσα στα φοιτητικά αμφιθέατρα. 

Με το νέο μοντέλο διοίκησης η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας μετατρέπει κυριολεκτικά τα Πανεπιστήμια σε ένα ακόμα μέσο βολέματος, πετώντας στα σκουπίδια μια μοναδική ευκαιρία για ουσιαστικές αλλαγές. Την ίδια στιγμή που στη κοινωνία το ποσοστό ανεργίας αγγίζει το 22% ο νέος νόμος δεν αναφέρει ούτε μια ουσιαστική πρόταση για τη σύνδεση με την αγορά εργασίας. Σήμερα, που το εισόδημα της Ελληνικής Οικογένειας μειώνεται μέρα με τα μέρα, η κα. Υπουργός αυξάνει το κόστος σπουδών υποχρεώνοντας τους φοιτητές να πληρώνουν οι ίδιοι. Ίδρυση μη κρατικών ιδρυμάτων, έρευνα, αξιολόγηση, ελεύθερη ιδιωτική χρηματοδότηση, σύνδεση με αγορά εργασίας. Και όλα αυτά τη στιγμή που η Ανώτατη Εκπαίδευση απαιτεί ένα νέο συντεταγμένο πλαίσιο λειτουργίας. 

Δυστυχώς σήμερα τα προβλήματα αντιμετωπίζονται με ασάφειες και άτολμες πολιτικές, μετατρέποντας τα Πανεπιστήμια σε ΔΕΚΟ, πλήττονται άμεσα για ακόμη μια φορά τα συμφέροντα των φοιτητών, αλλά στην ουσία κι η ίδια η κοινωνία και η χώρα. Εφαρμόζονται πολιτικές που μοναδικό στόχο έχουν την εμπορευματοποίηση της παιδείας. Οι πολιτικοί που μας κυβέρνησαν στα χρόνια της μεταπολίτευσης κατέστρεψαν τη γλώσσα, κατέστρεψαν την Παιδεία, διέρρηξαν κάθε συνεκτικό κρίκο της κοινωνίας, μας έχουν στρέψει τον έναν ενάντια στον άλλον, εμπέδωσαν τη λογική της αρπαχτής και της κομπίνας, δημιούργησαν πρότυπα τηλεreality, αλλοίωσαν την ίδια τη φυσιογνωμία της χώρας και της εθνολογικής της σύνθεσης. 

Είναι χρέος όλων μας να συνειδητοποιήσουμε πως η παιδεία είναι μια αδιάκοπη λειτουργία της ζωής, που μας καταλαμβάνει από τη στιγμή που θα γεννηθούμε, και μας παρακολουθεί, άλλοτε πιο έντονη, σε ξύπνιο και σε ύπνο, ως τη τελευταία μας πνοή.