Της Ελένης Παπαδοπούλου,
Εκπαιδευτικού
«Φταίνε οι εκπαιδευτικοί»
Ναι, σαφώς και φταίνε. Γιατί διαιωνίζουν την κατάντια, στην οποία το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα τους έσπρωξε. Αλήθεια όμως, μπορείς να κατηγορήσεις το μαθητή για 'κείνα που του δίδαξαν; Γιατί οι εκπαιδευτικοί του σήμερα, βέβαια, ήταν μαθητές του χθες.
Είμαι μία εξ αυτών, της νέας γενιάς εκπαιδευτικών, και μπορώ να καταμαρτυρήσω ως προσωπικό βίωμα την (σκόπιμη;) ανικανότητα του εκπαιδευτικού συστήματος και την ανεπαρκή κατάρτιση των εκπαιδευτικών σε διάφορους τομείς. Απ' όταν ήμουν μαθήτρια ακόμα το είχα διαπιστώσει, καθώς δεν ήταν λίγες οι φορές, που κατέληγα να μαλώνω πάνω από ένα λεξικό με τη φιλόλογό μου, για να διαπιστωθεί τελικά ότι είχε γίνει κατά λάθος φιλόλογος. Στ' αρχαία δεν ήξεραν να μας πουν τη μετάφραση, εάν δεν την είχαν έτοιμη δίπλα τους. Στη φυσική εκείνος ο μουστάκιας πια το είχε παρακάνει. Κάθε τόσο κατέληγε σε αδιέξοδο, αφού κάποιο λάθος του δεν του επέτρεπε να δώσει τελικά μια λύση στην άσκηση που ο ίδιος είχε γράψει στον πίνακα. Τέτοιοι «γνώστες» ήταν οι αρμόδιοι για τη μόρφωσή μας. Αυτοί είχαν αναλάβει να μας μεταλαμπαδεύσουν τις γνώσεις που ούτε οι ίδιοι δεν κατείχαν, αλλά βρέθηκαν στην έδρα του εκπαιδευτικού εξ αιτίας της σαθρής λειτουργίας του συστήματος. Οι καθηγητές που ξεχώριζαν ήταν ελάχιστοι και έλαμπαν ως φωτεινοί δείκτες για όλους εμάς, που αν και πιτσιρίκια ακόμη τότε, αναγνωρίζαμε την υπεροχή τους έναντι των άλλων.