ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΗΡΩΙΚΩΝ «ΟΧΙ» ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΤΑΠΕΙΝΩΝ «ΝΑΙ»

Με την ευκαιρία  τις συμπλήρωσης 73 ετών και πλέων από τη Ιστορική ημέρα όπου ο Ιωάννης Μεταξάς είπε το ιστορικό όχι στους Ιταλούς, αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο-αφιέρωμα στην μεγάλη εκείνη ημέρα τιμώντας τους αγωνιστές Έλληνες εκείνης της εποχής  ενώ ταυτόχρονα θα προσπαθήσω να κάνω και μια σύγκριση με τη σημερινή κατάσταση.

Ας μιλήσουμε όπως πρώτα λίγο για τον πρωταγωνιστή της ιστορίας αυτής, ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν ένας γόνος αριστοκρατικής οικογενείας και υπηρέτησε την πατρίδα του ως έφεδρος αξιωματικός  στους βαλκανικούς πολέμους, την εξουσία της Ελλάδος την ανέλαβε ως πρωθυπουργός με βασιλικό διάταγμα και με σχεδόν τα 2/3 της βουλής να τον υποστηρίζουν, σε εκείνες της περιόδους κρίσεις υπήρχε έντονα η ανάγκη για έναν ισχυρό ηγέτη που θα οδηγήσει τη χωρά σε αναγέννηση  και ευτυχώς για την Ελλάδα αυτός ο ηγέτης βρέθηκε στο πρόσωπο του Ιωάννη Μεταξά.

Πολλοί λένε ότι  ο Μεταξάς ήταν Δικτάτορας αλλά δυσκολεύομαι να πιστέψω κάτι τέτοιο για έναν άνθρωπο που πηρέ τόσα μετρά υπέρ του Λαού, διότι η Δικτατορία είναι ένα ολοκληρωτικό καθεστώς που θεωρεί την λαϊκή βάση κάτι μεταξύ άμορφου υλικού προβατικής μορφής και στρατιωτικού δυναμικού και την αφήνει να αναπτύσσεται μονάχα σε περιφερικό στάδιο και αυτό μονάχα προς όφελος του καθεστώτος, ο Μεταξάς όμως λειτουργώντας με εντελώς άλλη πολιτική προσπάθησε να επιμορφώσει και να διαπαιδαγωγήσει σωστά την Ελληνική Νεολαία αλλά και να την εκπαιδεύσει και να της εμφυσήσει μια νέα συνείδηση πειθαρχίας μέσω της Ε.Ο.Ν.

Περάν όμως αυτού ο Ιωάννης Μεταξάς εφάρμοσε φιλεργατική πολιτική και διέγραψε τα δάνεια των αγροτών κάνοντας έτσι έναν ασύμμετρο πόλεμο στην τοκογλυφία της εποχής εκείνης.

Πάμε όμως τώρα στο γεγονός, η 28^η Οκτωβρίου ήρθε μετά από μια σειρά γεγονότων που ξεκίνησαν με τον τορπιλισμό της Έλλης τον Δεκαπενταύγουστο, εκείνη τη στιγμή πλέων ήταν φανερό ότι η Ιταλία θα επιτεθεί κατά της Ελλάδος, βεβαία ο Μεταξάς πασχίζοντας μέχρι τέλους να κρατήσει την Ελλάδα έξω από τον πόλεμο απέκρυψε τα πορίσματα του γεγονότος αυτού ελπίζοντας ότι έτσι ίσως καθυστερήσει το αναπόφευκτο, όμως κατά βάθος όλοι ήξεραν ότι ο Μουσολίνι έβλεπε την Ελλάδα ως στρατηγικό στόχο για τα επεκτατικά του σχεδία στη λεκάνη της μεσόγειου.

Αυτό επιβεβαιώθηκε όταν ο Ιταλός πρέσβης παρουσίασε στις 3 το πρωί της 28^ης Οκτωβρίου για να παρουσιάσει τις Ιταλικές απαιτήσεις με τη μορφή τελεσίγραφου στον κυβερνήτη της Ελλάδος για να εισπράξει όμως την Ηρωική απάντηση του «μικροκαμωμένου γέροντος» όπως τον αποκαλεί ο Ιταλός πρέσβης που ήταν φυσικά το ΟΧΙ.

Από κει και περά η μοίρα του Έθνους πέρασε στα χεριά του Ελληνικού Λαού ο οποίος μόλις αντιλήφτηκε τη συμβαίνει με ρίγη ενθουσιασμού έτρεξε προς το μέτωπο, χιλιάδες νέοι παρουσιάζονταν στα γραφεία στρατολογήσεως  έτοιμοι να πολεμήσουν για τη σωτηρία της πατρίδος απέναντι σε κάθε εχθρό, ακόμα και αυτοί που δεν είχαν τα απαραίτητα προσόντα για πρώτη γραμμή πήγαιναν με την ελπίδα να συμμετάσχουν και αυτοί στη μάχη.

Η διαπαιδαγώγηση της Ελληνικής Νεολαίας οδήγησε σε  αυτό το θαυματουργό αποτέλεσμα, διότι όταν ένα κράτος έχει δυνατή νεολαία και εθνικά σκεπτόμενο αρχηγό τότε μπορούν να γίνουν θαύματα (όπως η νίκη επί ιταλών και η γερμανική καθήλωση επί 6 μήνες)  

Πάμε λοιπόν στο σήμερα, επειδή η ιστορία είναι έτσι και αλλιώς ένας κύκλος που επαναλαμβάνετε ανά τακτά χρονικά διαστήματα ήταν αναμενόμενο ότι θα ξαναζήσουμε μια κατοχή από το γερμανικό ράιχ αυτή τη φόρα όμως είναι υπό νέες βάσεις σε ένα νέο μοντέλο, με το περίφημο πλέων μνημόνιο  το οποίο ουσιαστικά βάζει υπό οικονομική κατοχή την Ελλάδα.

Οι αντιδράσεις σε αυτή την κατοχή όμως ήταν διαφορετικές  καθώς την περίοδο  εκείνη δεν υπήρχε κάποιο σχήμα που να εκφράσει  σωστά τους αντιμνημονικούς όπως ονομαστήκαν αργότερα, έτσι καθ' ουσία οι αντιδράσεις περιοριστήκαν στο αποτυχημένο κίνημα των Αγανακτισμένων.

Γενικότερα το μοντέλο της «λαϊκής εξεγέρσεως χωρίς ηγεσία και οργάνωση» αποτυγχάνει πάντα, όμως και αργότερα  που εμφανιστήκαν κάποιες κινήσεις πατριωτικού χαρακτήρα  απέτυχαν η  εφάρμοσαν λάθος πολιτικές λόγο ελλείπεις στελέχωσης, σε αυτό βεβαία ρόλο έπαιξε  το σύστημα της παιδείας που διαπαιδαγώγησε το Έθνος μας πάνω στο «κράτος» την «εργασία» και μονό, έννοιες όπως «έθνος» «ιστορία» «ρίζες» «πολιτισμός» κτλ έχουν σχεδόν εξαλείφει από τη διδακτέα υλη (ειδικά τώρα με το «κυνήγι μαγισσών» που παίζει το κράτος με τους «φασιστές»).

Οι άνθρωποι σήμερα δεν είναι έτοιμοι για το εθνικό Κράτος, βρισκόμαστε δυστυχώς ακόμα στο στάδιο προετοιμασίας , η λύση λοιπόν που προτείνει τώρα το Εθνικό Μέτωπο είναι κάτι τέλειος διαφορετικό από τα συνηθισμένα, ένας πολίτικος σχηματισμός αν θέλει να προϊδεάσει θα πρέπει καταρχάς να πλάσει τους ανθρώπους που βρίσκονται στις τάξεις του έτσι ώστε να μπορέσουν  να δεχτούν εν συνείδηση το Εθνικό κράτος ως έννοια πολιτικής, διότι η δομή της επαναστάσεως άρχετε εκ των άνω διότι για μια ανατροπή του υπάρχοντος σαθρού κατεστημένου θα χρειαστεί μια ηγετική ομάδα η όποια ακόμη δεν έχει πλαστεί

Αλλά πάνω από όλα χρειάζεται συσπείρωση και ομαδικότητα για να μπορέσει αυτό το κράτος να λειτουργήσει και αυτό μπορεί να υπάρξει μονό μέσω παιδείας.

 

Σε αυτόν τον αγώνα για εθνική ανασυγκρότηση προσκαλεί το Εθνικό Μέτωπο  τον κάθε συνειδητοποιημένο αγωνιστή που πιστεύει στο δύσκολο δρόμο της Εθνικής αρετής, διότι εμάς στόχος μας δεν είναι ο διχασμός αλλά η ένωση του Έθνους σε έναν κοινό δημιουργικό σκοπό (η 28^η Οκτωβρίου είναι η τελειότερη απόδειξη για το τι μπορεί να κάνει η εθνική ενότητα).

Αριστόβουλος