Υπάρχει λόγος εκτός του μνημονιακού;

                                              

Γράφει ο Δημήτριος Γκίκας
Φιλόλογος, Μ.Α.
Υπ. Δρ. Πολιτικής Φιλοσοφίας

Γνωστή η προπαγάνδα που διαμορφώνεται από τα Μέσα που υποστηρίζουν το εθνομηδενιστικό μνημονιακό μπλοκ: Οποιαδήποτε άποψη εκτός μνημονίου είτε είναι αριστερο- αναρχική, είτε «ελληναράδικη». Τουτέστιν, δεν υπάρχει Ελλάδα εκτός μνημονίου. Δεν μπορεί να υπάρξει Ελλάδα εκτός καθεστώτος οικονομικής κατοχής, εποπτείας, επιτροπείας κ.ο.κ (πλουσιωτάτη η Ελληνική γλώσσα, «πτωχοί τω πνεύματι» όσοι τη μεταχειρίζονται τοιουτοτρόπως, για να «σκεπάσουν» με βερμπαλισμούς την αλήθεια).


Το μνημόνια μοναδικό στόχο διαθέτουν την αποπληρωμή του χρέους. Αποτελούν, κατ’ αναλογία, το «Πάσχα» των Διεθνών Τραπεζιτικών Οίκων: Αντικρίζουν τους Έλληνες ως αμνούς επί σφαγή, οι οποίοι ανατράφησαν για να προσφερθούν έπειτα «θυσία» στα πλούσια τραπέζια τους. Κατά συνέπεια, ούτε ανάπτυξη οικονομική υπόσχονται, ούτε ολοκληρωμένη «συνταγή» είναι. Για το λόγο αυτό, τα μέτρα που προτείνονται (οριζόντιες περικοπές μισθών, απολύσεις κ.ο.κ) θα οδηγούν ολοένα και σε βαθύτερη ύφεση την ελληνική οικονομία. Οι εισηγητές τους το γνωρίζουν. Αδιαφορούν. Τα λεφτά τους επιθυμούν και μόνο να πάρουν. Οι σώφρονες και λογικοί άνθρωποι το αντιλαμβάνονται. Τα υπόλοιπα είναι απλώς «σάλτσα», ωραιοποιημένοι ευφημισμοί.

Αν παραμερίσουμε, έστω και προσωρινά, τα αίτια που προκάλεσαν τούτη την πλήρη υποταγή της παρούσας πολιτικής «φρατρίας» στα κελεύσματα ξένων οικονομικών δυναστών, αυτό που απομένει είναι να εξετάσουμε αν η Ελλάδα διαθέτει εκείνα τα στοιχεία που θα την οδηγούσαν σε μια βελτίωση τόσο της οικονομικής, όσο και της ευρύτερα πολιτιστικής της διαδρομής.

Πρώτιστο στοιχείο είναι βέβαια ο ίδιος ο πολιτισμός της. Η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες στον κόσμο, όπου διαθέτει μια ξεχωριστή ιστορική και πολιτισμική πορεία. Αυτό και μόνο την κάνει ικανή να διαθέτει τόσο ισχυρές ρίζες και βάσεις, ώστε με την κατάλληλη ώθηση να μπορέσει να αναδημιουργηθεί ακόμη κι από τις στάχτες της. Πολλοί τρόποι υπάρχουν, οι οποίοι θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν τον πολιτισμικό δυναμισμό της χώρας. Ένας είναι κι αυτός: αξιοποίηση της πολιτισμικής κληρονομιάς της Ελλάδας με τέτοιο τρόπο, ώστε να διατηρεί τα πρωτεία σε πλείστους τομείς: τουριστικός (η ανάπτυξη του λεγόμενου πολιτισμικού τουρισμού στη χώρα είναι σχεδόν ανύπαρκτη), εκπαιδευτικός (τα πανεπιστήμια παραμένουν «ερμητικά κλειστά» σε ξένους φοιτητές, ενώ η αντίσταση στη δημιουργία ιδιωτικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, εξαιτίας μιας εντελώς βλακώδους αντίληψης, μας πισωγυρίζει δεκαετίες πίσω), καλλιτεχνικός (πόσα αριστουργήματα ελληνικής λογοτεχνίας προωθούνται στο εξωτερικό, γιατί σε πλείστες περιπτώσεις τα εκμεταλλεύονται – με απίστευτα κέρδη- ξένοι εκδοτικοί οίκοι;), θρησκευτικός (η Ορθοδοξία, αντί να αναδεικνύει το ιδιαίτερο πολιτιστικό της βάρος, «κρύβεται» λες και έχει εγκληματίσει έναντι της παγκόσμιας ιστορίας).

Δεν είναι του παρόντος να επεκταθούμε. Του παρόντος είναι να δημιουργηθούν οι συνθήκες μιας γόνιμης διαλογικής ανταλλαγής σκέψεων πάνω σ’ ένα από τα βασικότερα ζητήματα σήμερα: Η Ελλάδα έχει αναμφισβήτητα ένδοξο παρελθόν. Έχει  αντίστοιχα μέλλον; Πώς το δεύτερο θα μπορούσε να αξιοποιήσει το πρώτο;

Το μυθικό πουλί «Φοίνικας» αναγεννήθηκε από τις στάχτες του. Η Ελλάδα μπορεί και πάλι να αναγεννηθεί. Ο πολιτισμός της σιγοκαίει ακόμα.  Η ιστορία της έχει αποδείξει πως διαθέτει όλες τις δυνατότητες να το πράξει. Το μνημονιακό καθεστώς ξεπουλά μονάχα τη χώρα με την ίδια ευκολία που κάποιος θα ξεπουλούσε το αυτοκίνητό του για να ξεχρεώσει κάποια χρέη άλλα. Μόνο που η χώρα και όσοι κατοικούν σ’ αυτήν δεν είναι υλικά αγαθά..

Οργάνωση Καλλιθέας